ما و تکنولوژى اطلاعات

نیویورک تایمز مى‌نویسد:« تعدادى از مغازه‌هاى خواربار فروشى و سوپرمارکت‌ها در آمریکا ماشین تصویرگر اثر انگشتى را آزمایش مى کنند که پرداخت وجه صندوق را تنها به یک تماس نوک انگشت با صفحه الکترونیکى محدود مى کند. در این سیستم از اثر انگشت،‌یک الگوى دیجیتالى ضبط مى‌شود و این تصویر رمز نگارى شده به یک سرور با ضریب امنیت بالا فرستاده مى‌شود و در آنجا تصویر انگشت با فایل‌هاى موجود مقایسه شده قیمت کالا از کارت‌هاى اعتبارى فرد حذف مى‌شود.»

نیویورک تایمز مى‌نویسد:« تعدادى از مغازه‌هاى خواربار فروشى و سوپرمارکت‌ها در آمریکا ماشین تصویرگر اثر انگشتى را آزمایش مى کنند که پرداخت وجه صندوق را تنها به یک تماس نوک انگشت با صفحه الکترونیکى محدود مى کند. در این سیستم از اثر انگشت،‌یک الگوى دیجیتالى ضبط مى‌شود و این تصویر رمز نگارى شده به یک سرور با ضریب امنیت بالا فرستاده مى‌شود و در آنجا تصویر انگشت با فایل‌هاى موجود مقایسه شده قیمت کالا از کارت‌هاى اعتبارى فرد حذف مى‌شود.»

خبر بالا نمونه‌اى از اخبار روزانه‌اى است که هر روزه مى شنویم یا مى خوانیم. تمام مراحلى که در این تکنولوژى ذکر شده تنها طى چند ثانیه انجام میگیرد. چند ثانیه درست به اندازه زمانى که شما انگشت خود را روى نشان گر حساس قرار مى دهید. در حقیقت چنین فناورى از آن‌رو شکل گرفته که مردم عادى در سوپرمارکت‌ها چند دقیقه هم براى پرداخت پول پاى صندوق‌ها معطل نشوند!
سرعت و امنیت در تبادل داده ها ،‌این راز تکنولوژى اطلاعات است.

تکنولوژى اطلاعات (Information Technology)‌شامل مجموعه تکنیک ها و ابزارهایى است که در جهت بهینه سازى سیستم‌هاى فعال بر محوریت اطلاعات و دانش مى باشد. این تکنولوژى همچنین شامل مطالعه ، طراحى .‌گسترش ،‌اجرا ،‌نگهدارى و مدیریت سیستم‌هاى اطلاعاتى مبتنى بر کامپیوتر به خصوص کاربردهاى نرم افزار وسخت افزار کامپیوترى است.
هر قدر این روزها این واژه درکشور ما تازگى و جذابیت دارد،‌در کشورهاى پیشرفته سال‌هاست روش ها و مدل‌هاى مختلفى از آن تهیه و پیاده‌سازى شده است. چرا که تاثیرات اقتصادى ، اجتماعى و فرهنگى آن دیگر بر کسى پوشیده نیست.
کشور آمریکا مهد تکنولوژى هاى مبتنى بر کامپیوتر و اینترنت و از نخستین کشورهایى است که سال‌هاست در اندیشه ایجاد زیربناى ملى اطلاعات است. این زیربنا امروز به گونه‌اى در مسیر تحولى سریع قرار گرفته که صنایع ارتباطات و اطلاعات در ایالات متحده را در قله‌اى دوراز دسترسى قرار داده است. در این میان البته میراث پر بار گذشته به جورج بوش و جمهورى خواهان رسید اما در حقیقت ال‌گور و کلینتون و کنگره سابق براى تعیین استراتژى ملى و ادامه آن در عصر اطلاعات زحمت بسیارى زیادى کشیدند هر چند در نهایت جورج بوش کوچک در انتخابات ریاست جمهورى سه انگشت خود را به نشانه WWW بالا برد و اینک در میان بحران بى سابقه مخابراتى و رسوایى‌هاى Worldcom نیز سخت تنها مانده است.

از میان کشورهاى اروپایى دانمارک و ایرلند در اقدام براى رسیدن به جامعه اطلاعاتى (Information Society) عجول‌تر و موفق تر بودند. دانمارک محور اصلى سیاست‌هاى خود را بر سه مبناى ایجاد مسئولیت اجتماعى،‌گفت‌و گو و تبادل نظرجامعه قرار داده است. همچنین فعالیت‌ براى گسترش کاربرد IT در مدارس و از جمله گنجاندن IT در نظام آموزشى مدارس نیز در برنامه این کشور قرار دارد.
در آسیا ، مالزى و هند عصر اطلاعات را به خوبى درک کرده‌ و از آن استفاده‌هاى اقتصادى متنابهى هم برده‌اند. توجه ماهاتیر محمد نخست وزیر مالزى به این عرصه چنان چشمگیر است که مجله تایمز در شماره 22 سپتامبر 1997 دکتر ماهاتیر محمد را نفر بیست و نهم پیشگام دنیاى دیجیتال معرفى مى‌کند. او اقتصاد مبتنى بر دانایى محور را برگزید و امروز به جایى رسیده است که حتى هندى‌ها با در‌آمد سرشارشان از فروش نرم افزار نیز به آن غبطه مى‌خورند.

در ایران تکنولوژى اطلاعات حتى نامى ناشناخته و نامفهوم دارد. هرچند لوازم این تکنولوژى خیلى زود وارد کشور شد و مورد استفاده قرار گرفت اما نبود یک برنامه جامع براى گسترش فرهنگ دیجیتالى دستگاه‌هاى کامپیوتر را تا سطح ماشین حساب و اینترنت را تا حد گفت و گوى روزمره CHAT پایین آورده است
در حالى که آمارها از ایجاد حدود 200 ISP و بیش از یک میلیون و نیم کاربر اینترنت در داخل کشور حکایت دارد و در حالى که قیمت لوازم کامپیوتر و تجهیزات شبکه در داخل کشور روز به روز کاهش پیدا مى‌کند و این ریسک دسترسى به منابع اطلاعاتى راافزایش مى دهد،‌با این وجود همه میدانند که این کودک رشدى نامتوازن دارد و اگر به همین گونه پیش رود هیچ مشخص نخواهد بود که جایگاه ما در جامعه اطلاعاتى دنیا کجا خواهد بود.

با توجه به مشکلات متعدد اقتصادى و اجتماعى که گریبانگیر جامعه امروز ایران است به نظر مى‌رسد نگرش به اقتصاد مبتنى بر فناورى اطلاعات مى‌تواند یک راه گریز باشد، آیا سیاستمداران ایران که اخیراً برنامه فناورى اطلاعات مالزى با پیش روى خود گشوده‌اند ،‌هوشمندى ماهاتیر محمد را خواهند داشت؟ و یا چنین برنامه‌ کاربردى هم در کشور در غبار وضعیت سیاست‌زده گم خواهد شد؟
باید دید در ایران چه کسى سه انگشت خود را به نشانه WWW بالا خواهد برد و در مقابل عکاسان قرار خواهد گرفت.
نویسنده : شهرام شریف